Οι Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι ανεβίωσαν και διεξάγονται από το 1896 ξανά και που πρόσφατα η Ελλάδα είχε την τιμή να φιλοξενήσει στο χώρο της [2004], δεν είναι συνέχιση αλλά μίμηση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων. Πολλοί και για διαφόρους λόγους, προσπαθούν να περάσουν στην συνείδηση του σημερινού ανθρώπου αυτό το μέγα γεγονός της κλασσικής αρχαιότητας και να συνδέσουν το μεγαλείο του με την πάλη του ανταγωνισμού για την εξασφάλιση της διεξαγωγής και φιλοξενίας τους στον τόπο τους, για λογαριασμό τους. Και ο νοών νοείτο. Και μέσα στην ιδέα αυτή, που αποτελεί την υψίστη κορυφή του νοήματος «ελληνική σκέψη και Δημοκρατία»|, άλεσαν και πρόσθεσαν την « μάζα» της Παγκοσμιοποίησης. Αρχές, αξίες, οικογενειακές παραδόσεις, ήθη και έθιμα, πολιτισμός, ιστορία κάθε τόπου και κάθε λαού, κομματιάζεται για να αποτελέσει μέρος του Βιτρώ της Παγκοσμιοποίησης. Οδηγούμαστε στο δρόμο της αφάνειας με προορισμό το τέρμα της Λήθης; Το ποίημα « ΝΕΑ ΟΛΥΜΠΙΑ» ( Ιεροτελεστία της Σιωπής,1992) είναι γραμμένο προ εικοσαετίας περίπου με την διαίσθηση και μόνο του ποιητή, ότι κάπου οδηγεί αυτή η ανόσια διαδρομή, μέσω της Παγκόσμιας προσέγγισης ιδεών και συναδέλφωσης πολιτισμών.

ΝΕΑ ΟΛΥΜΠΙΑ

Ντύστε τ’ αγάλματα
Οι αρχαίοι θεοί αποτυπώθηκαν στην μνήμη μας
και στην συνείδησή μας.
Ο γυμνός Δισκοβόλος
έρριξε την βολή του στην παγκοσμιότητα.
Ο αναλογίες της Αφροδίτης
δε μετρούν πια στις μέρες μας.
Αν ήταν να ξαναγεννηθεί η αρχαία Ολυμπία
δεν θα ανασταίνονταν
και το πνεύμα της το πανάρχαιο.
Αυτό χαράχτηκε στους τύμβους.
Και θάφτηκε βαθειά
κάτω απ’ το χώμα, που εμείς οικοδομηθήκαμε.
Τώρα , στην Νέα Ολυμπία
κυματίζουν σημαίες με παγκόσμια συνθήματα.
Η Τεχνολογία των καιρών
διαδέχεται το δέκαθλο.
Νέα είδη εξουσίας γεννώνται καθημερινά,
καθώς η ελευθερία των λαών
εκπορνεύεται από την βία !

Αθήνα 10/12/1997