…ΚΑΙ ΕΙΣ ΧΟΥΝ ΑΠΕΛΕΥΣΕΙ
Ελεγεία Στο Θάνατο Ενός Λεβέντη
Δοκίμιο – 1995
Σελίδες: 62
Εκδόσεις: Περγαμηνή
Εξώφυλλο: Γιώργος Ευσταθίου
Πώς κύλησε τόση ζωή! Πού πήγε τόση αγάπη!
Τα μάτια τα μενεξεδιά, που αγάπης πλέξαν όνειρα, εσβήσανε, βασίλεψαν και χάθηκαν στη Δύση. Δεν θ΄ακουστούνε πιά ποτέ τα μουσικά σου λόγια ούτε στα χείλη σου ποτέ θ΄ανθίσει χαμογέλιο, αφού σε πήρε ο Χάροντας λάφυρο της αγάπης κι αφού σε πήρε ο απόηχος και σε έκαμε τραγούδι κι ο άνεμος το τραγουδά στη γρίλια της καλής σου. Τίποτα δεν απόμεινε. Μονάχα η ομορφιά σου! Νέα, αντρίκεια, ερωτική στη μπλέ φωτογραφία. Όμως τα έργα σου, η αβρότητα, η αγάπη στον πλησίον μείναν πετράδια ατίμητα, σπασμένο κομπόλόϊ. Θέλω να κλέψω εκείνες τις στιγμές από τη μνήμη μου να τις κρατήσω ζωντανές μπροστά στα μάτια μου. Να τις χαράξω με νυστέρι κοφτερό πάνω στη σάρκα μου να αιμορραγούν κάθε στιγμή, να με πονούν!
Να με λυτρώνουν απ΄τη σκέψη μου…
Η Μάνα
“Ηρεμία στο χώρο, που μονάχος ρεμβάζεις.
Μιά σιγή του θανάτου βασιλεύει τριγύρω
Σιμπεμόλ, παρτιτούρες, αναλόγια, νότες
το λυγμό τους σιωπούνε και το τέμπο κρατούνε!”
Από την συλλογή
Τα Μάτια σου
Τα μάτια σου τα θαλασσιά
Ήταν δυό βότσαλα καθάρια
Που άστραφταν σαν κρύσταλλα
Και ιρίδιζαν στ’ αστέρια.
Τα μάτια σου τα θαλασσιά
Έπαιρναν χρώμα τ΄ουρανού
Κι έβαφαν μπλε τη θάλασσα
Και τα βουνά γαλάζια.
Είχαν το χρώμα της γιορτής
Του στοχασμού τη θλίψη
Τα μάτια σου που στήριζαν
την ευτυχία εντός μου
Θα σ΄αγαπώ παντοτινά
Γιατί θάσαι το φώς μου.
Κι όλο θα ψάχνω να σε βρώ
Μεσ’ την κακία του κόσμου…
Πρωτομαγιά 2006
Η Αρμονία Της Σιωπής
Μαύρο βελούδο ο ουρανός
και καρφωτά τ΄αστέρια.
Κάπου μακρυά κλαίει ένα σαξοφών
κι οι νότες του ξεχύνονται αργά
και μοιάζουν δάκρυα καφτά
και κοφτερά μαχαίρια.
Βουβή η νύχτα.
Πνιγμένη στη θανατική σιγή.
Τα αστέρια άλαλα κι αυτά
συνθέτουν την αρμονία της σιωπής.
Στο μεταίχμιο της μέρας με τη νύχτα,
σκορπούν οι θρήνοι
που συνοδεύουν την αλλαγή.
Τίποτα δεν μένει μυστικό
στη συμπαντική ομιλία!
Ακόμη και η καρδιά
μοιάζει με ανοιχτό τραιντάφυλλο
που περιμένει την πρωϊνή δροσιά
να σχηματίσει λαμπερά διαμάντια
στις άκρες των ροδόφυλλων.
3/9/2006
Αργά τη νύχτα
Περιεχόμενα
Η προσευχή της ταπεινής
Στερνό αντίο στη ζωή
Παράπονο στο Χάρο
Σαν τρένο φωτεινό
Δεν έρχεσαι στα όνειρά μου
Για που ξεκίνησες να πας
Τα μάτια σου
Σαν αναστενάρης
Όλα πύρινες γλώσσες φωτιάς
Γυάλινο νερό
Χλωμό μου καναρίνι
Μια ζωή σαν όνειρο φευγάτη
Αγάπη δηλητήριο
Ολόχρυσο αστέρι
Σαράντα έξι χρόνια
Πουλί μου διαβατάρικο
Η αρμονία της σιωπής
Φρύγανα και απομεινάρια
Σχέδια και χρώματα
Μια στιγμή τρέλας
Μάνα… γιατί!
Νεκροί και οι δύο
Ψηλά στις αετοφωλιές
Περίμενε
Πήγασος
“Πανάγαθοι διαχειριστές”
Μιμόζα
Η γλώσσα των μοναχικών
Οδός Ονείρου, συνοικία Μοναξιά
Φοβάμαι
Τα μάτια τα υγρά, τα παραπονεμένα
Σαν επίλογος
Αφήστε ένα σχόλιο