Υπ’όψιν:
κ.κ. Προέδρου και Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός»,
κ.κ. Επιμελητών, Ειδικευομένων, μαθητευομένων κ.λ.π., απανταχού της Ελλάδος.
Τέλος, προς κάθε, άνθρωπο, ο οποίος θεωρεί την προσωπικότητά του την αξιοπρέπεια και το ήθος του , μέσα στο οποίο περικλείονται και οι Παραδόσεις αν μη τι άλλο, αξιοσέβαστα και ιερά ακόμη και από αυτούς τους ιδίους θεράποντας ιατρούς.
Αγαπητέ Συνάνθρωπε,
η επιστολή μου αυτή δεν είναι καταγγελία . Δεν είναι παράπονο, δεν είναι επίδειξη γνώσεων και στοιχείων. Το αντίθετο, μάλιστα, εφ’ όσον απευθύνεται σε πρόσωπα που και γνώση έχουν επιστημονική και στοιχεία άφθονα, τα οποία τους διαθέτει αυτή καθ’ εαυτήν η κατοχύρωση της γνώσης. Η επιστολή αυτή είναι μία διαμαρτυρία για την εκφύλιση της εντιμότητας και του ήθους, την οποίαν υφίσταται σήμερα το τελειότερο δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος, που τον έπλασε με αγάπη και με Αγάπη τον έστειλε να ζήσει και να μελαγουργήσει.
Του έδωσε την Γλώσσα για να ξεχωρίζει, την Τέχνη για να εκφράζεται, την Νομική να ασκεί Δικαιοσύνη ,την Ιατρική να θεραπεύει σώμα και ψυχή και την Ελευθερία (σώματος και ψυχής) ,τέλος, για να συμμετέχει και να απολαμβάνει τα υπέρτατα αυτά αγαθά της Δημιουργίας.
Ο άνθρωπος έχει δύο στοιχεία: Ύλη και Πνεύμα (σώμα και ψυχή).
«… δύο αναντίρρητες πραγματικότητες οι οποίες; συνθέτουν την ανθρώπινη ύπαρξη και προσδιορίζουν την αλήθεια της δημιουργίας».
Δύο αλήθειες ,που αν τις παραγνωρίζαμε θα απαρνιόμαστε την ίδια την δημιουργία, την οποία υποστηρίζουμε ακραδάντως . Και ως εκ τούτου ,του έχουν δοθεί και δυνατότητες και δικαιώματα, τα οποία και πρέπει να διεκδικεί δικαίως και ευσεβάστως, αν θέλει να λογίζεται σωστός.
Έχουμε ακούσει από ειδικούς και διαβάσαμε σε Πραγματείες τους και θαυμάσαμε, ότι η Ιατρική Επιστήμη χαρακτηρίζεται ως Τέχνη. Τέχνη Ειρήνης, Δικαιοσύνης, Ελευθερίας, Φιλανθρωπίας κ.ά. Είναι κατά κάποιον τρόπον η Ιατρική, η συνισταμένη των επιστημών.
Και εδώ , θα παρατηρήσουμε με όλον τον σεβασμό που διαθέτουμε, ότι η Τέχνη, σε αντιδιαστολή με την επιστήμη, διαθέτει εκτός των γνώσεων που αποκτώνται και εσωτερικό τάλαντο, τον οποίον φέρει κανείς εκ γενετής και ο οποίος δεν αποκτάται με επίκτητες γνώσεις, αλλά υπάρχει στο είναι του ανθρώπου και μόνον καλλιεργείται.
Ακόμη και η φιλανθρωπία έχει εσωτερικές τάσεις και χαρισματική δωρεά.
Η Ειρήνη αφορά την ανθρώπινη προσωπικότητα και όλα όσα άπτονται και συναποτελούν και εξασφαλίζουν την ακεραιότητά της. Η Δικαιοσύνη αναγνωρίζει την ισότητα των ανθρώπων και την ισοτιμία μέσα εις την κοινωνία εφ’ όσον υπάρχουν και προσφέρουν, πολλές φορές κοινωφελώς Η Ελευθερία δε τους κρατεί ανεξάρτητους από εξωτερική θέληση. και εσωτερικό πάθος.
Μέσα στην έννοια της Φιλανθρωπίας, εις την οποίαν όπως προαναφέραμε πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και το χάρισμα της δωρεάς, αναπτύσσεται και η ηθικότερη, ας μας επιτραπεί, των Ιπποκρατικών διατυπώσεων, που και αυτή διατηρεί την αρχήν του Θεού περί Αγάπης , ότι δηλαδή πολλές φορές οι άνθρωποι είναι αγνώμονες προς τους θεράποντες ιατρούς. Αυτό πρέπει να ενισχύει την άποψη της υγιούς αντιλήψεως του ιατρού και την νοητικήν αδυναμία του ασθενούς, ο οποίος βλέπει τον επιστήμονα ιατρό ως σωτήρα του.
Και λεγόμαστε άνθρωποι
Και υπερηφανευόμαστε που επί τέλους μπορούμε να συντομεύουμε τις διαδικασίες της ζωής προς τον θάνατον, γιατί ασκούμε εξουσίαν, τρόπον τινά, με τα άπειρα μέσα που μας διαθέτει σήμερα η επιστήμη και η Τεχνολογία, συνεπικουρούσης και της Πολιτείας. Διότι είμαστε και εμείς μία Χώρα , που τρέχει καλπάζοντας όπως όλες άλλωστε, να διαβεί το κατώφλι του εικοστού πρώτου αιώνα ,προσέχοντας να μη διαφέρει σε τίποτα από τις άλλες χώρες-ανταγωνιστές της: Την Ιστορία, την Θρησκεία, την Γλώσσα, την Επιστήμη, την Τέχνη.
Και η ηθική διδασκαλία του Σωκράτη περί αθανασίας της ψυχής ; Ο ιδεαλισμός του Πλάτωνα, η Αριστοτέλεια σκέψη, ο όρκος του Ιπποκράτη; Αυτά που μας αποστασιοποιούσαν μέχρι πρότινος και μας ξεχώριζαν υποδειγματικά ως λαό, όλα τα προσφέρουμε θυσία στο βωμό της Τεχνοκρατούμενης και κατευθυνόμενης πλέον κοινωνίας ανθρώπων; Μα αυτά είναι δικά μας, ελληνικά. Δεν είναι κοινά των χωρών της Παγκοσμιότητας. Μόνον η Ελλάδα γέννησε Σωκράτη και Πλάτωνα και εμείς, ο απλός λαός απαιτούμε και να πεθάνουμε ελληνοχριστιανικά , όπως εζήσαμε και όπως εδιδακτηκαμε από τους αρχαίους Διδασκάλους μας, πριν από τον Χριστό ακόμη.
Με αφορμή την νοσηλεία και τον θάνατο λατρευτού μας προσώπου, μας εδόθη η ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά τις συνθήκες νοσηλείας και γενικής συμπεριφοράς , της οποίας τυχαίνουν άνθρωποι μη ‘επώνυμοι’ , από ανθρώπους επιστήμονες και ‘επωνύμους ‘, κάποιες φορές δυστυχώς.
Νοσηλευτήκαμε στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ», Α΄ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ, 4 ος όροφος, δωμάτιο 419,από 23/9/1997 έως 2/10/1997 όπου και επήλθε ο θάνατος της ασθενούς στο ίδιο ακριβώς μέρος.
Εξηγούμαστε από την αρχή προς αποφυγήν παρεξηγήσεως και κακού παραδείγματος προς τους συνανθρώπους μας, ότι δεν διαμαρτυρόμαστε για τον τρόπο νοσηλείας γενικά. Αυτή η ευθύνη βαρύνει άλλους και αποτελεί άλλο μέρος συζητήσεως.
Εγνωρίζαμε την πορείαν του ασθενούς μας και δεν αναμέναμε ίαση, δεδομένου του ότι εις την οικογένεια υπάρχουν δύο ιατροί και μία ιατρική βοηθός, υπηρετήσασα επί 25 έτη τον ασθενή συνάνθρωπο σε μεγάλο Νοσηλευτικό Ίδρυμα της Χώρας.
Ελπίζαμε όμως σε ένα φυσιολογικώτερο θάνατο , σύμφωνα με το ήθος μας, σύμφωνα με την χριστιανική αγωγή μας και την πίστη μας στον Θεό, η οποία απαιτεί και δικαιούται σεβασμόν ακόμη και στον θάνατο, αν όχι μόνον.
Η ψυχή δεν θανατώνεται όπως μπορεί να συμβεί με το σώμα. Μένει ασάλευτη και αθάνατη και τότε μόνο το σώμα πεθαίνει, όταν αποχωριστεί από την ψυχή.
Έτσι λοιπόν, είχαμε τον χρόνο στις 10 ημέρες αυτές, να παρατηρήσουμε και να συναιστανθούμε και να φιλοσοφήσουμε, αν θέλετε, προς τα πού γέρνει το βάρος του οίκτου για τον άνθρωπο! Προς αυτόν που πονάει και χάνεται γιατί νοσεί το σώμα του, ή προς αυτόν , ο οποίος απήγγειλε τα ιερά λόγια αγάπης και προσφοράς εις τον συνάνθρωπο με τον όρκο του Ιπποκράτη και τώρα χάνεται στο βάραθρο της ανυπαρξίας, χωρίς το στοιχείο της ανθρωπιάς, που το απώλεσε μαζί με την εντιμότητα και το ήθος του!
Τέτοιοι άνθρωποι γυμνοί από αισθήματα, πτωχοί από ψυχικά προσόντα, τείνουν να δημιουργήσουν μία λανθασμένη αντίληψη ως προς την άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος, ακολουθώντας σύγχρονες τάσεις, ενισχυμένες μεν επιστημονικά, απομακρυσμένες όμως από την « ιατρικο-φιλοσοφική» δεοντολογία , την δεδομένη απ’ αρχής με αναργύρους ιατρούς , με ελάχιστα παραδείγματα ως σήμερα.
Αγαπητέ Συνάνθρωπε
Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι αγγίξαμε ανεπαισθήτως κάποια χορδή της ευαισθησίας σου. Και ότι εταράξαμε λίγο την δίνη της αμφιβολίας σου.
Χωρίς κακή προαίρεση ευελπιστούμε, ότι κάποτε θα επιτευχθεί η σωστή προσέγγιση ιατρού-ασθενούς. Ο ασθενής χρειάζεται εμπιστοσύνη και στοργή.
Ο ιατρός… περισσότερα από επιστημονική κατάρτιση, με την οποίαν άλλωστε συνεχώς εφοδιάζεται επιτυχώς, με την συνεχή πρόοδο και βελτίωση της ιατρικής επιστήμης. Ο ιατρός , σήμερα, στην βάναυση γενικά εποχή που διανύουμε , έχει ανάγκη από ψυχική καλλιέργεια. Από γνώσεις τέτοιες , που εκτός επιστημονικών στοιχείων, θα του δώσουν ψυχική και πνευματική ευφορία, ώστε να καταστήσουν το έργο του το τόσο φιλάνθρωπο και δημιουργικό, μοναδικό όπως είναι και όπως του αξίζει.
Το πρώτο βήμα ανήκει στον ιατρό…
Ας μη διστάσει και ας βιαστεί να το καλύψει, γιατί το βάραθρο που έχει ανοίξει κάτω από τα πόδια μας κινδυνεύει να μας καταπιεί!
Σημείωση
(η σημείωση γράφτηκε απο την Αγγελική, τον Οκτωβριο του 2014)
Έχουν περάσει ήδη οκτώ χρόνια, δύο Κυβερνήσεις και αρκετοί Υπουργοί Υγείας και Πρόνοιας παρήλασαν από το αρμόδιο Υπουργείο. Απάντηση δεν έλαβα στην απορία μου μέχρι σήμερα. Ούτε διευκρινήσεις μου ζητήθηκαν ποτέ από κανέναν αρμόδιο.
Τα σχόλια δικά σας.
Αφήστε ένα σχόλιο