ΔΕΗΣΗ (για αγάπη, ειρήνη, ανθρωπιά)

Ποίηση – 1979
Σελίδες: 43
Τυπογραφείο: Άννας Καραπαγιωτίδη
Εξώφυλλο: Κώστας Ευσταθίου

Η αγωνία του άγνωστου, η απώλεια της χαράς και η λαχτάρα της αναζήτησης, είναι διάχυτα στους στίχους του βιβλίου αυτού.

«Τι νάναι τάχα αυτό πού ψάχνω ν΄ανακαλύψω που νιώθω μέσα μου να σιγοκαίει
που την ανάσα μου σβήνει στα χείλη και την ψυχή μου έχει τυλίξει μ΄απελπισία;»

Ο συναισθηματικός κόσμος της Αγγελικής Σπουρλάκου-Ευσταθίου κατακλύζει τις σελίδες της “Δέησης”, αλλά πλάϊ στις καθε λογίς συναισθηματικές αποχρώσεις, ξεφυτρώνουν και στοχασμοί με κοινωνικό και μεταφυσικό περιεχόμενο πού δείχνουν άλλοτε θάρρος και άλλοτε απαισιοδοξία στην αντιμετώπιση του εαυτού μας και των προβλημάτων της ζωής και της κοινωνίας γενικά.
Βασίλης Μοσκόβης – “Αγγελική Σπουρλάκου-Ευσταθίου Ποίηση και Στοχασμός”, Κριτικό Δοκίμιο, Αθήνα 1991.

“Κάποτε μ΄ έλεγες δροσιά και γω σ΄ έλεγα ήλιο.
Κάποτε μ΄ έλεγες χαρά και γω γαλήνη”
Σ΄ αυτό το νοσταλγικό στυλ διαγράφεται η προσωπικότητα της ποιήτριας, σ΄ όλο το μάκρος της συλλογής της “Δέηση”. Είναι γλυκειά και νοσταλγική. Γέννημα ευτυχισμένων στιγμών, που τις διαδέχτηκε η αναπόληση. Μια αναπόληση που ρουφάει ώρες με ηδονή, σαν τη μέλισσα, το νέκταρ απ΄ τα λουλούδια της ζωής. Βρίσκοντας σ΄ αυτό το ρούφηγμα όλη την αξία και τη σημασία της.
Γεώργιος Δέπος – Δικηγόρος, Λογοτέχνης – Πρόεδρος της Π.Ε.Λ.

On aime cette poésie simple, chantante, cueillie avec grâce, avec douceur mais aussi avec émotion aux jardins de l’amour, de la paix et de l’humanité. Jamais de chris déchirants qui font mal, jamais d’ombres mauvais dans ces vers, mais la contemplation et la manifestation du beau et du bien, le cheminement d’un cieur de femme qui aime sur la route du destin et du monde. Une chanson q u’il est pas désagrêable du tout à entendre?
Gaston Henry Aufrère – Λογοτέχνης – Ποιητής.

Από την συλλογή

Φθινόπωρο

Αυτό ήταν όλο,
ένα καυτό καλοκαίρι
και τα αποδημητικά πουλιά
ξεκίνησαν ξανά ωδηγημένα κατά το νοτιά.
Γιατί να μη ζούμε σε χώρα ζεστή
όπου τα πουλιά βρίσκουν πάντα καταφύγιο;
Και τώρα
με τι θα μοιάζει ο ουρανός
που δεν θα τον σκίζουν σπαθάτα φτερά;
τα τιττυβίσματα των χελιδονιών
αντηχουν στ’ αυτιά μου.
Πως θα αντέξω ως την άνοιξη
που θα τα δω να προβάλλουν ξανά από το νοτιά;
Αν κουραστώ να σας καρτερώ ως τότε
αφήνω μύνημα στον αγέρα για σας πουλιά
καλωσόρισμα στον ερχομό σας, στην άνοιξη,
καλως ήρθατε στη φωλιά που κράτησα
για σας ζεστή

Μικρή Ιστορία Αγάπης

Δυό καρδιές – δυό ψυχές
μαζί ξεκίνησαν
στο δάσος το παληό μαζί καθήσανε
τραγούδησαν χαρές
φιλήθηκαν
για πάντα σμίξανε

Δυό καρδιές – δυό ψυχές
μισήθηκαν
έζησαν στην δυστυχία
την χαρά αγνόησαν
τους όρκους ξέχασαν
και χώρισαν.

Περιεχόμενα

Στους Γονείς μου
Ο Άνθρωπος (όπως τον βλέπω)
Εγκαρτέρηση
Προσδοκία
Θανατικό
Έρημη
Τα παιδιά μου
Μάταιο
Ο Καλός μου
Σ’αυτόν

Παληές θύμισες
Μικρή ιστορία αγάπης
Ανηφόρι
Κάλεσμα
Αναζήτηση
Αγοράκια μου
Σπαραγμός
Φθινόπωρο
Αγάπη

Ευαγγελισμός
Λησμονημένη
Τραγούδι
Ύστατη ευχή
Πορτραίτο

Α π ό κ ρ η ε ς ‘7 8

Εγώ και συ καρδιά μου
Ανάμνηση
Διαλογικό
Στό καλό