ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ
Ποίηση – 1985
Σελίδες: 77
Εκδοτικές Εργασίες: Μαυρίδης
Εξώφυλλο: Κώστας Ευσταθίου
Κάπου-κάπου έρχονται φωνές από μακρυά, που δεν ακούγονται, μόνο δονούν τις χορδές της ψυχής μας. Αλαργινοί απόηχοι, που επικοινωνούν με τον εσώτερο κόσμο μας και τον ταράζουν η τον προβληματίζουν. Είναι οι φωνές οι μυστικές που διεγείρουν τα παρελθόντα και προειδοποιούν τα μέλλοντα. Οι φωνές που θα πρέπει να ρυθμίζουν τα παρόντα. Είναι οι απόμακρες φωνές της συνειδήσεως, που δεν αρκεί να κλείσουμε τους ακουστικούς πόρους για να μην τις ακούμε. Γιατί απηχούν παντού γύρω μας και μας εξουσιάζουν.
“Η ζωή ένας κύκλος
η λογική τετράγωνο
τρίγωνο η συνύπαρξη της αμαρτίας
μονόπλευρος ο βίος της αρετής.”
Από την συλλογή
Ηγησώ
Το πτυχωτό σου φόρεμα
Ζωγραφίζει το κορμί σου τ’άγουρο.
Κι’ οι βόστρυχοι γύρω από το μέτωπο
Σούγιναν κορώνα παγερή
Για το σγουρό κεφάλι.
Ω Ηγησώ,
Η θλίψη χύθηκε στο πρόσωπό σου
Και η ματιά μαρμάρωσε
απορημένη.
Με το χαμόγελο μισό,
Γλυκό και λυπημένο
Στάθηκες στο στο κατώφλι της Ζωής
Και του Θανάτου.
Ηγησώ,
Τί κρύβεις μεσ’ στα στήθη τα χυτά ,
Σαν απ’ αλάβαστρο!
Και ποιούς καθμούς μοιρολογάς
Για τις χαρές που δεν εγεύτης.
Για το στεφάνι του Υμέναιου
Που δεν σε στόλισε ποτέ!
Τι μήνυμα να κουβαλάς
Στον Κάτω Κόσμο Ηγησώ
Και τι να σ’ άπαντήσουν περιμένεις!
Απόκριση δεν θα δοθεί καμιά
Στην παιδική σου αμφιβολία.
Κι είσαι τόσο μικρή, τόσο άπαλή,
Στα δεκαοχτώ σου,
Κόρη του Πρόξενου, Ηγησώ,
Και μοίρα θλιβερή
Του ανθρώπου…
Στο Βωμό Της Παγκόσμιας Αγάπης
Τά γαλάζια κύματα
δε θρηνολογούν.
Όταν είναι ήρεμα
κι΄αράζουν μαλακά στο γιαλό
σκεπάζουν με το φλοίσβο τους
τον καϋμό μας.
Όλα τα κρίματα που κάναμε
μας συγχωρέθηκαν.
Μόνο η Αγάπη μας,
έμεινε σημάδι στο διάβα μας.
Που να στρέψω τη ματιά
για ν΄αγκαλιάσω τον κόσμο,
να τον φυλάξω
από τή μανία του πολιτισμού;
Που ν’ απλώσω
τον πέπλο της υπομονής
και της Αγάπης,
να εξαφαωίσω
όλες τις οσμές των πτωμάτων;
Τώρα όλοι,
νικητές και νικημένοι
ας θυσιάσουμε ένα χαμόγελο
στο βωμό της Παγκόσμιας Αγάπης,
για το λυτρωμό μας.
Για να πάψουμε πιά να πονάμε
για το χαμό του κόσμου
και τ΄αφανισμένα ιδανικά.
Το ποίημα αυτό τιμήθηκε με το β’ βραβείο στον διαγωνισμό “ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ” της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, το 1982
Περιεχόμενα
Κρανιου τόπος
Ξημέρωμα στο παρελθόν
Αρνητισμός
Πετράδια του καλοκαιριού
Το δίκιο του ισχυρού
Η Συνείδηση
Εξαγνισμός
Ηραίον (Ναός της Ήρας στον Κορινθιακό)
Ουράνιο Τόξο
Το αίμα του Ήλιου
Ηγησώ
Κι΄ ύστερα…
Όλα γύρω μου σιωπή
Γλυκό δηλητήριο
Χτές η ψυχή μου
Το εξπρές απ΄ το Καράκας
Καβαφικό
Όνειρα στη καυτή άμμο
Ερωτικό
Πεπρωμένο
Η συστοιχία των εποχών
Φθινοπωρινή Ελεγεία
Ύλη και πνεύμα
Ορκίζομαι νάμαι πιστή στον εαυτό μου
Νεκρανάσταση
Είδωλα
Αντίλαλος στην Ηχώ του Εγκέλαδου
Στη Νίκη του Παιωνίου
Το πράσινο νησί
Περισσότερο φώς
Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Φυγή κάτω απ΄τα σύννεφα
Αδικία
Στο βωμό της Παγκόσμιας Αγάπης
Επιθανάτια ραψωδία
Ανοιξιάτικο τραγούδι
Βαρβαρικός Παιάνας
Το ρολόϊ της λησμοσύνης
Εσύ αργείς
Γιατί όλα είναι τίποτα;
Θέλω
Έτσι θα σβήσω
Μηδενικά σύμβολα
Το χρωματιστό μου βιβλίο
Τι φταίει
Το άλλο μας πρόσωπο
Μόνη στη βουή του Παρισιού
Σχιζοφρένεια
Γεωμετρικό τετράστιχο
Αποκάλυψη
Τραγουδώ τ΄ απόβραδο
Διχασμός
Κύμβαλα ηλεκτρονικά οι αξίες
Έξω από τον εαυτό μου
Αναγνώριση
Ινγκόγνιτο
Αλλοτρίωση
Ο εραστής της νύχτας
Χειμωνιάτικο παραλήρημα
Αφήστε ένα σχόλιο