Βιογραφια

Η Αγγελική Σπουρλάκου-Ευσταθίου γεννήθηκε στην Αθήνα, ακριβώς κάτω από το βλέμμα της Ακρόπολης στην οδό Προπυλαίων.΄Εζησε όλη τη ζωή της γύρω από  αυτήν την συνοικία των αρχαίων θεών, όπου εγέννησε και τα παιδιά της τα οποία εγαλούχισε με τις Ελληνικές Παραδόσεις ήθη και έθιμα. Μαθήματα τού Δημοτικού παρακολούθησε στο Γ’ Δημοτικό του Λάϊου στο Κουκάκι,  στο οποίο εφοίτησαν και τα παιδιά της. Κατόπιν συνέχισε στο Γ’ Γυμνάσιον  θηλέων Αθηνών. Όμως, για λόγους καθαρά οικογενειακούς αναγκάστηκε από την Τρίτη τάξη του τότε οκτωταξίου γυμνασίου να συνεχίσει  και να αποφοιτήσει δεύτερη κατά σειράν επιτυχίας από το Δ’ Ιδιωτικό Νυκτερινό Γυμνάσιο Αθηνών του Ιωάννου Μπαρμπίκα, στην οδο Κλάδου 2  πλάϊ  στήν Αρχαία Αγορά. Η μετακίνηση αυτή  ουδόλως ανέκοψε την συνέχεια των σπουδών της ούτε αναχαίτισε την αναζήτηση γνώσεων και προσπαθειών για την  περαιτέρω βελτίωσή της και  εξωτερίκευση  της σπίθας , που όλο δυνάμωνε μέσα της  και την κατέτρωγε. Η Ποίηση χτυπούσε το πορτάκι της καρδιάς της, ζητώντας την άδεια να ξεπηδήσει.

Σε δυο-τρία χρόνια βρέθηκε υπάλληλος βιβλιοπωλείου στην οδο Σταδίου 50 και έτσι από  πολύ μικρή ηλικία είχε την τύχη να καταβροχθίσει μετά βουλιμίας τα άπειρα βιβλία που έβλεπε γύρω της να την προκαλούν… (από τότε είχε βάλει σε μία σειρά τις αναζητήσεις της). Μέσα σε αυτό το μαγευτικό περιβάλλον του βιβλιου ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με διακεκριμένους ανθρώπους των Γραμμάτων όπως ο Βάρναλης, ο  Ψαθάς και άλλοι, καθώς και με πολλούς βιβλιοφάγους που θαύμασε την αγάπη τους για το  μαγικό χαρτί των σελίδων του βιβλίου.

Στάθηκε  πολύ τυχερή  γιατί σε όλες τις αναζητήσεις της είχε στήριγμα και κατανόηση από τον σύντροφο και  φιλόλογο σύζυγό της, ο οποίος την εμύησε στο Θέατρο, την Ποίηση, την Μουσική και τις Τέχνες, καθώς τους ένωνε η αγάπη και το ενδιαφέρον του πνεύματος.

Ακολούθησε ο γάμος της και η αφοσίωση στην οικογενειακη ζωη χωρις ποτε να σβησει η φλογα για την ποίηση που σιγοέκαιγε μεσα της.

Κατόπιν η τύχη την έφερε κοντά στην Επιστήμη, χωρίς να το επιδιώξει ιδιαιτέρως μιας και είχε μεσάνυχτα από Ιατρική. Μετα από πολλά χρόνια, αφού πλέον τα παιδιά της είχαν μεγαλώσει και σκορπίστηκαν στο εξωτερικό για ανώτερες σπουδές, η Αγγελική διορίστηκε Παρασκευάστρια στην αιμοδοσία του Νοσοκομείου “Ο ΑΓΙΟΣ  ΣΑΒΒΑΣ”, θέση που αποποιούνταν πολλοί λόγω της  υπευθυνότητας και του κινδύνου.

Η θητεία της στην Αιμοδοσία, η επαφή της με τον άρρωστο συνάνθρωπο, η αγωνια της ψυχής των δεομένων στον Θεό έξω από την μονάδα εντατικής θεραπείας και το κουρασμένο βλέμμα των βαρειά αρρώστων αποτέλεσαν το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της ζωής για την Αγγελική. Και τα συναισθήματα αγάπης, πόνου, συμπόνοιας, παρηγοριάς και ελπιδας, το καλλίτερο αντίδοτο της ματαιότητας, της αλλαζονίας και της πλεονεξίας.

Αυτή η περίοδος στην Αιμοδοσία υπήρξε και το τελευταίο Σχολείο της απλής κατά τα άλλα ζωής της. Ενας καινούργιος κόσμος γεννήθηκε μέσα της, ένας κόσμος περισσότερο αληθινός κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, που έφεξε με καινούργιο γιορτινό φώς τις αδυναμίες της και έστρεψε την στάση της και την προσπάθειά της πρός άλλες κατευθύνσεις, πιό ουσιαστικές.

Η Αγγελική έγραφε από πολύ μικρή. Κρατούσε ημερολόγιο στο οποίο κατέγραφε τις εντυπώσεις της από τα βιβλία που διάβαζε, από θεατρικά έργα που παρακολουθούσε και από μπαλέτα (κυρίως Ρωσικά) που έρχονταν ταχτικά την δεκαετία του 50. Περιέγραφε τους δρόμους  και τις γειτονιές της Αθήνας  που κάθε μέρα άλλαζαν όψη λόγω της αντιπαροχής και κανείς δεν εγνώριζε τίποτα απο τις λογοτεχνικές της δραστηριότητες. Μόνο οι καθηγητές της στο σχολειο και ο μετέπειτα σύζυγός της γνώριζαν την κλίση και την αγάπη της για την εξωτερίκευση της σκέψης.

Τα πρώτα της ποιήματα τα έκανε δειλά δειλά γνωστά το 1978 με μια μικρή συλλογή «Δέηση» της οποίας τα περισσότερα ποιήματα έχουν αναφορά στα παιδιά της και τούς γονείς της.

Ακολούθησαν οι συλλογές «Ρέκβιεμ» (1982), «Φωνές Από Μακρυά» (1985), «Πρόσωπο Με Πρόσωπο» (1987), «Ιεροτελεστία Της Σιωπής» (1992), «Στο Πεντάγραμμο Της Ζωής Μας» (1999), «Συμπληγάδες» (2002), «… Και Εις Χούν Απελεύσει» (2008).

Η Αγγελική ασχολήθηκε και με άλλα είδη του λόγου:

• Το 1988 ο Σύλλογος των Αθηναίων της ανέθεσε την ομιλία γύρω από την ζωή και το έργο του Λόρδου Βύρωνα που έδοσε στην εκδήλωση του Συλλόγου για τον Παγκόσμιο εαρτασμό των  200 χρόνων από την γλεννηση του φιλέλληνα Ποιητή. Την ομιλία προλόγισε ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Δημήτρης Γέροντας και απήγγειλε η ποιήτρια Νιόβη Γαβριήλ-Τριανταφύλλου. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην «Φιλολογική Πρωτοχρονιά» το 1991 και υπάρχει σε ανάτυπο.
• Το 1995 εκδίδει μια μελέτη-δοκίμιο για την ποιητική, θρησκευτικη και εθνικη διάσταση του Ακάθιστου Ύμνου με πρόλογο τού Καθηγητού Μάριου-Βύρωνα Ραϊζη.
• Το μυθιστόρημα «Όσα Δεν Είπα Σε Κανένα», μία πανέμορφη περιγραφή της ζωής στην παληά Αθήνα βασισμένη στις εμπειρίες της Αγγελικής, κυκλοφόρησε το 2005.

Το έργο της έχει επαινεθεί και αναφερθεί από πολλούς διακεκριμένους ανθρώπους:

• Το 1991, ο παιδαγωγός Βασίλης Μοσκόβης βραβευμένος με κρατικό βραβείο ποιητής, πεζογράφος και μεγάλος κριτικός, παρουσίασε το έργο της σε ένα δοκίμιο με τίτλο : ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΟΥΡΛΑΚΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ «Ποίηση και Στοχασμός».
• Εκτενής παρουσίαση της Συλλογής «ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ» έγινε από την εκπομπή «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ» του ραδιοφωνικού Σταθμού Μεσολογγίου, με επιμέλεια του κ. Θ. Πολίτη και της κ. Χαράς Σώκου. (1989).
• Ο Στέφανος Βαγενάς (ΦIΛΩΝ ΑΙΘΙΚΟΣ) έγραψε το δοκίμιο: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΟΥΡΛΑΚΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ «Το στίγμα» στην ποιητική της επικοινωνία με την συνείδηση και τον χρόνο.
• Παρουσίαση του δοκιμίου-μελέτης «ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ» από το περιοδικό «SAGHTAR-FRAR 1991 SENA XXI, GHADD 156″ 35, Μάλτα .

Αλλα διακεκριμένα πρόσωπα που έχουν ασχοληθεί με το έργο της Αγγελικής συμπεριλαμβάνουν τους: Π. Καννελόπουλο, Α. Σαμαράκη, Κ. Νίκα (Καθηγητής Πανεπιστημίου Νάπολης), Γ. Κάρτερ, Ε. Αβέρωφ, Μ. Μαρκάκη, Κ. Βαλαβάνη, Μ. Στασινόπουλο, Θ. Κωτσόπουλο (ηθοποιός) και πολλους άλλους.

(Καντε κλικ εδω για να δείτε ολη την λιστα των κριτικων και αναφορων στο έργο της Αγγελικής Σπουρλάκου-Ευσταθιου.)

Σχεδόν όλο το ποιητικό της έργο έχει μεταφραστεί κατά καιρούς στην Ιταλική από τον Καθηγητή της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Νάπολης κ. Κωνσταντίνον Νίκα. Επίσης ο κ. Μάριος-Βύρων Ραΐζης, Καθηγητής της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Φιλαδέλφειας, μετέφρασε αρκετά ποιήματά της στην Αγγλική. Ο Gaston Henry Aufrere, μετέφρασε στα Γαλλικά, ο Φοίβος Δέλφης στα Ιταλικά και ο Οθων Δέφνερ στά Αγγλικά.

Ο Πιανίστας, Συνθέτης και Διευθυντής Ορχήστρας George de Angelis (γιός της Αγγελικής που ζει στην Αγγλια), μετέφρασε στα αγγλικά ποιήματα απο τις συλλογές της «Δέηση» και «Ρέκβιεμ» και πανω σε αυτά συνέθεσε τον Κύκλο Τραγουδιών «Τραγούδια της Μοναξιάς» (Songs Of Solidute). Το έργο παρουσιάστηκε σε συναυλία του Πανεπιστημίου GUILDHALL SCHOOL OF MUSIC AND DRAMA το 1985 και διηύθυνε την συμφωνική ορχήστρα της Σχολής ο ίδιος ο Συνθέτης.

Εκτός απο τις ποιητικές της επιδόσεις εχει επίσης διακριθεί και σέ άλλους τομείς, όπως:

• Τιμητική αναφορά του ονόματός της στον πρόλογο του έργου «ΒΑΣΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑ» του Καθηγητού της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννου Σταυρίδη (Διευθυντού της στην αιμοδοσία) ( Έκδοση 1η σελίς 2, 1984).
• Τιμητικό Δίπλωμα του Συλλόγου των Αθηναίων, για την συγκρότηση, καταγραφή, καρτελοποίηση και παράδοση στο αναγνωστικό κοινό, κατόπιν σκληρής δουλειάς και χρόνου, της «Αθηναϊκής Βιβλιοθήκης», Αθήνα 25-11-1995.
• Τιμητικό Δίπλωμα και Μετάλλιο των φίλων του Προσκοπισμού, από το ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ . Αθήνα, 4-6-1975.
• Το 1996 , η ποιήτρια είχε την τιμή να συμπεριληφθεί με δύο ποιήματά της στην «ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ» του ΑΣΤΕΡΟΣ, Α. και Ε. Παπαδημητρίου . (Η ΑΣΕ ασχολείται επίσης και με την θρησκευτική ποίηση, την οποία υπηρετεί με πολλή ευλάβεια).

Συνεργασίες της έχουν δημοσιευτεί σχεδόν σε όλα τα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες του επαρχιακού Τύπου , των Αθηνών, καθώς επίσης και στην εφημερίδα «Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» της Ν. Υόρκης, σε περιοδικό Τέχνης στην Οκλαχόμα, στην Μάλτα κ.ά. Επίσης υπήρξε επί σειρά ετών συνεργάτης του έγκυρου περιοδικού «Ο Δαυλός», και συμμετείχε σε όλες τις «Ανθολογίες των Εκατό» που εξέδιδε ο Δαυλός επί σειρά ετων.

Και οι δύο της γιοί ακολούθησαν επαγγελματικά τις καλλιτεχνικές τάσεις που κληρονόμησαν απο τους γονείς τους. Ο μεγάλος της γιός Κώστας φιλοτέχνησε όλα τα βιβλία της μητέρας του.

Εχει τρεις εγγονές και έναν εγγονό: Η Αγγελική απόφοιτος του Πανεστημίου Greenwich (Κτηνίατρος), η Μαρία στέλεχος τραπέζης, ο Δημήτρης απόφοιτος της Σχολης Μουσικής  του Πανεπιστημίου του YORK και η Ιζαμπέλλα τελειόφοιτος της Σχολης Χορου / Χορογραφίας του Πανεπιστημίου Middlesex.

Ειναι θερμή οπαδός της Ελληνικότητας και της Ορθοδοξίας. Πιστεύει και τιμα τον Θεό. Αγαπά τους ανθρώπους που σέβονται τον ευατό τους και κατά συνέπεια και τους άλλους και πονάει όταν αδικείται ο τόπος της.

Ο ξαφνικός θάνατος του μεγάλου γιού της ήλθε να βάλει τέλος στην δημιουργικότητα και να σφαλίσει όση δύναμη είχε απομείνει μέσα της. Η απαίτηση αυτή της Μοίρας έθεσε φραγή στην εξωτερίκευση των οραμάτων της και των πεταγμάτων του νού της.