Η ποίηση της Αγγελικής Σπουρλάκου-Ευσταθίου, ασυγκράτητα συναισθηματική, επιβεβαιώνει την παλιά διαπίστωση “έν το όν”, αφού με οδηγό της το “μη λογικόν”, αποκλειστικά, στοιχείο του συνειδέναι μπορεί και δίνει, χωρίς καθόλου να το επιδιώκει, αλήθειες, που κατά την κατεστημένη διάκριση των “μερών” της ψυχής θάπρεπε να απορρέουν από τη λογική: Η ποιήτρια δεν “σκέπτεται”, με την συννληθη έννοια του όρου, αισθάνεται απλώς, αλλ΄αισθάνεται με τόση ένταση, γνησιότητα – και συνειδητότητα, θάλεγα – ώστε το ποιητικό αποτέλεσμα πολλών στίχων ή κομματιών του “Ρέκβιεμ” να είναι πράγματι έλλογο.
Δημήτρης Λάμπρου
Διευθυντής περιοδικού “ΔΑΥΛΟΣ”