Άλλοτε σε ρυθμικούς παραδοσιακούς στίχους, άλλοτε σ΄ελεύθερο μέτρο, η ποιήτρια εκφράζει τα μύχια ερωτήματα που τρυγούν τον ψυχικό της κόσμο. Εξομολογητικός ο τρόπος γραφής, μας δίνει έναν κύκλο πολλών βιωμάτων, όπου η μελαγχολία, η ρέμβη, ο πλατύς στοχασμός δεν ησυχάζει ποτέ. Έρχεται σε απανωτά κύματα και μας εξιστορεί στιγμές από τον προσανατολισμό της στη ζωή, την αγάπη, το θαυμασμό της στα πατρικά χώματα. Κρύβουν μια επίκληση, ένα ειλικρινό τόνο φωνής οι στίχοι της. Απλά, άνετα σφυγμομετρεί τη δοκιμασία αυτού του ταξιδιού της στον κόσμο και μας στέλνει κάποιο αισθαντικό και απέριττο στοχασμό. Η ποίησή της είναι ένας όμορφος χαιρετισμός, ακριβώς γιατί έχει μέσα της λαμπρή την αλήθεια.
Χρήστος Κουλούρης